ZUS

ZUS powstał w 1934 roku w wyniku decyzji prezydenta Ignacego Mościckiego o scaleniu pięciu wcześniej działających państwowych izb ubezpieczeniowych.

 Nazwę Zakład Ubezpieczeń Społecznych można wyjaśnić, analizując jej poszczególne człony: ZAKŁAD to instytucja państwowa, która pełni określone w prawie ważne funkcje w dziedzinie życia społecznego – funkcje ubezpieczeniowe

UBEZPIECZEŃ czyli usług finansowych, które mają zapewnić pokrycie potrzeb finansowych, na ściśle określonych zasadach, gdy wystąpią trudności życiowe (te usługi to np. wypłata emerytur, rent, zasiłków chorobowych lub macierzyńskich)

SPOŁECZNYCH czyli świadczonych powszechnie obywatelom (ubezpieczeniom społecznym podlega się obowiązkowo – tak mówi prawo).

Istotą wszelkich ubezpieczeń jest to, że ze świadczeń korzysta ten, kto regularnie opłacał składkę. Składka wpłacana jest po to, aby można było wypłacić świadczenie, gdy nastąpią okoliczności objęte ubezpieczeniem. Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest więc państwową instytucją ubezpieczeniową zajmującą się gromadzeniem składek na ubezpieczenia społeczne obywateli oraz wypłatą świadczeń (m.in. emerytur, rent, zasiłków chorobowych czy macierzyńskich) w wysokości ustalonej przez parlament. Świadczenia wypłacane przez ZUS można podzielić na cztery grupy:

• emerytalne,

• rentowe,

• chorobowe,

• wypadkowe.

Dlatego też składka na ubezpieczenia społeczne składa się z takich właśnie czterech części: emerytalnej, rentowej, chorobowej i wypadkowej. Ponadto ZUS przyjmuje składki na ubezpieczenie zdrowotne, ale ich nie gromadzi, tylko przekazuje je od razu do Narodowego Funduszu Zdrowia.

Podobnie jest w przypadku składek do otwartych funduszy emerytalnych (OFE) – ZUS je tylko zbiera i przekazuje do OFE (jednego z otwartych funduszy emerytalnych, które są częścią drugiego filaru systemu emerytalnego). Obecnie z usług ZUS korzysta ponad 24 mln klientów, co stawia go w czołówce największych instytucji finansowych w Polsce i w Europie. ZUS dysponuje środkami Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zakład nie prowadzi własnej polityki finansowej i nie może samodzielnie ustalać np. wysokości składek lub świadczeń (decyduje o tym parlament w uchwalanych ustawach).